دیشب یه جا یه متن جالب خوندم نوشته بود؛

خونه ایی که وقتی خسته از بیرون میای و بوی غذا توش نیست خونه نیست که لونه مرغه.:/دیدم حکایت منه وقتی از سرکار میرم خونه و درو باز میکنم و یه نگاه به آشپز خونه و یه نگاه به حال خسته ی خودم تو آینه که باید شام درست کنم:(خدایی قدر ماماناتون رو خیلییییی بدونید اصن روزی هزار بار قربونشون برید که وقتی هستن خونه بوی عشق و زندگی میده :(فقط اونایی که این نعمتو از دست دادن میفهمن من چی میگم:(محمدم خیلی خوب می‌فهمه من چی میگم و چی میکشم :((خلاصه خانواده تا وقتی معنی پیدا می‌کنه که مادر باشه مادر یعنی قلب خونه قلب خانواده :(وقتی نباشن تازه میفهمی که چقدر زندگی بی معنی و بی خودی داری :( واقعا اگه محمد نباشه باید بگم که دیگه هیچ انگیزه ایی ندارم هیچی انقد که دنیا برام چرتو بی معنی شده حتی تلاش و پیشرفتم حالمو خوب نمیکنه چون تهش میگم خب کچی بشه برای چی بجنگم که چی بشه:/بیخیال بگذریم....