آزاد نوشتن....
✍🏻 چرا ذهن ما به آزادنویسی نیاز دارد؟
آزادنویسی، فقط نوشتن نیست؛ یک تنفس ذهنی است.
وقتی بدون سانسور، بدون ترس از غلطنوشتن، هر چه در سرت هست را روی کاغذ میریزی، مغزت شروع به تخلیهی بار اضافی میکند.
پژوهشها نشان دادهاند که نوشتن بیوقفه و بدون قضاوت، فعالیت آمیگدال🧠 (مرکز پردازش اضطراب در مغز) را کاهش میدهد. یعنی آزادنویسی، ذهن را از چرخهی افکار تکراری، منفی یا استرسی بیرون میکشد و وارد مرحلهی تنظیم هیجان میکند.
در آزادنویسی، مهم نیست چه مینویسی؛ مهم این است که ذهن بسته را باز میکنی. گاهی فقط ۱۰ دقیقه نوشتنِ پرتوپلا، بهتر از یک ساعت فکر کردن منفی است.
برای ذهنی که مدام درگیر قضاوت، تصمیم و اطلاعات است، نوشتنِ بدون سانسور مثل دوش گرفتن بعد از یک روز کاریست؛ تازهات میکند.
اگر ذهن شلوغی داری، یک دفتر ساده بردار یا یک صفحه در لپتاپت باز کن. شروع کن به نوشتن.
نه برای درست و حرفهای نوشتن، بلکه برای رها شدن و آرامش ذهن.
